|
نگاهی دوباره به شرط دوام در مالکیت
|
| سید احمد علی هاشمی |
|
|
|
چکیده: (754 مشاهده) |
یکی از اوصاف مالکیت که فقهاء و حقوقدانان درباره آن به بحث پرداخته اند، ویژگی دوام مالکیت است. این ویژگی درکنار دو ویژگی اطلاق و انحصار، میتواند تا حدود زیادی بیان کننده مفهوم مالکیت باشد؛ منظور از دوام مالکیت آن است که وقتی مالی در ملکیت شخص داخل شد برای همیشه در ملک او باقی میماند، مگر آنکه به یکی از اسباب انتقال مالکیت به دیگری انتقال یابد؛ و منظور از مالکیت موقت آن است که مالکیت شخص، مقید و محدود به زمان مشخصی شود به گونه ای که با سپری شدن آن مدت، مالکیت شخص، خود به خود و بدون هیچ سبب جدیدی زایل شود و مال به مالک دیگری منتقل شود؛ این ویژگیها امروزه مفهوم پیشین خود را از دست داده و در موارد زیادی تخصیص خورده است. بی تردید به جز حق مالکیت، سایر حقوق عینی قابل تحدید و تقیید به زمان است مانند حق ارتفاق و حق انتفاع و اما در مورد حق مالکیت، این تردید اساسی وجود دارد که آیا مالکیت میتواند موقت باشد؛ برخی از فقها و حقوقدانان مالکیت را قابل تقیید به زمان ندانسته و مالکیت موقت را غیر معقول و باطل دانسته اند و برخی دیگر این نظر را نپذیرفته و از آن انتقاد کرده اند که در این مقاله به بررسی این دیدگاهها پرداخته شده است.
|
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 262 kb]
(619 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: ۱۳۹۶/۹/۲۶ | پذیرش: ۱۳۹۶/۹/۲۶ | انتشار: ۱۳۹۶/۹/۲۶
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
