شیوه بی او تی یا روش ساخت، بهره برداری و انتقال، صورتی از تأمین مالی و را ه اندازی پروژه است که طی آن دولت امتیاز توسعه مدیریت و بهره برداری تجاری یک پروژه را به یک سازمان و سرمایه گذار خصوصی اعطا می کند. دولت ایران با تصویب قانون تشویق و حمایت از سرمایه گذاری خارجی در سال 1380 و ارائه تسهیلات و مشو ق ها و حمایت هایی همچون معافیت از مالیات و یا تضمین بیمه، به رشد و توسعه پروژه های مبتنی بر بی او تی کمک شایانی نمود. تنها متن قانونی موجود در حقوق ایران که به قراردادهای بی او تی پرداخته، قانون تشویق و حمایت از سرمایه گذاری خارجی است که به برخی از قواعد کلی این نوع قراردادها اشاره کرده است. لذا موارد سکوت قانون را باید به کمک اصل حاکمیت اراده و ماده 1۰ قانون مدنی جبران نمود و در زمینه حل و فصل اختلافات ناشی از قرارداد، با توجه به سکوت قانون اخیرالذکر به عنوان قانون خاص، می توان با رجوع به قانون داوری تجاری بین المللی که قانون عام می باشد اختلافات ناشی از قراردادهای بی او تی را حل و فصل نمود.