|
نگاهی به ماده یک قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد مصوب 1390
|
| محمد نوروزی* |
| دیوان محاسبات ستاد |
|
|
چکیده: (2571 مشاهده) |
در نظام حقوقی ایران، تصویب قوانین مبارزه با فساد، بدون استفاده صریح از واژه فساد، قدمتی قریب به یک قرن دارد. به عنوان نمونه مواد 139 الی 148 قانون مجازات عمومی مصوب 1304 به جرائم مرتبط با رشوه می‌پرداخت. در سالهای اخیر، با طرح مباحث مربوط به مفاسد اقتصادی و فرمان هشت مادهای رهبری در اردیبهشت ماه سال 1380، موضوع فساد در کانون توجه قرار گرفت. پس از آن می‌توان شاهد مقررات پراکندهای در حوزه فساد اداری و مالی بود که قانون ارتقاء سلامت اداری و مقابله با فساد مصوب 1390 مجمع تشخیص مصلحت نظام از جمله آنهاست. قانون مذکور واجد نوآوری و نکات مثبتی در زمینه مقابله با فساد است و در صورت اجرایی شدن مفاد آن، به طور حتم شاخص سلامت دستگاههای اداری کشور به نحو قابل توجهی ارتقا خواهد یافت. با این حال باید اذعان داشت که این قانون در ارائه تعریفی سنجیده از واژه فساد موفق نبوده و تعریف فوق هم از جهت مفهومی و هم از جهت مصداقی به صورت معیارهای کلی و تمثیلی ذکر شده که خود منشاء ابهامات فراوانی میگردد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: فساد، سلامت، ارتقاء سلامت اداری |
|
|
متن کامل [PDF 206 kb]
(803 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
