|
بررسی ضمانت‌اجرای تأخیر پیمانکار در قراردادهای پیمانکاری
|
| فرزانه یاری بسطامی* |
|
|
|
چکیده: (2337 مشاهده) |
| جبران خسارت در صورت تأخیر، اساس مسئولیت پیمانکار است. این مسئولیت ناشی از نقض قرارداد پیمانکاری می‌باشد که برای تحقق آن ارکان مسئولیت قراردادی بایستی تحقق یابد و به اثبات برسند. این نقض و تأخیر تعهد آثاری را در پی خواهد داشت و برای طرفین حقوق و تکالیفی ایجاد می‌شود که اولین حقی که برای متعهدله ایجاد می‌گردد بر اساس ماده 226 قانون مدنی جبران خسارت می‌باشد. همچنین، به دلیل پیچیدگی این قراردادها و انواع مختلف زیان‌های ناشی از تأخیر و حدود این خسارات که اغلب محل اختلاف طرفین و مورد ابهام دادگاهها و داوران است طرفین ترجیح می‌دهند از قبل خسارات ناشی از تأخیر را با توافق تعیین کنند (شرط وجه التزام) به نحوی که کمتر قراردادی در این زمینه می‌توان یافت که حاوی شرط وجه التزام نباشد. جائیکه قرارداد فاقد چنین شرطی باشد بایستی مطابق قواعد کلی مسئولیت قراردادی به اختلاف رسیدگی شود. بنابراین، با توجه به ضرورت موضوع، در این مقاله بعضی ابهامات و تناقضات و گاهی کاستی‌های موجود در شرایط عمومی که در ارتباط با پروژه‌های عمرانی است و انقضای مدت و جبران خسارات ناشی از آن و آثار و ضمانت اجرای انقضای مدت در قراردادهای پیمانکاری مورد بررسی قرار گرفته است. |
|
| واژه‌های کلیدی: تأخیر، پیمانکار، قرارداد پیمانکاری، شرط وجه التزام، جبران خسارت |
|
|
متن کامل [PDF 209 kb]
(1101 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
