مالیات سبز یکی از مولفههای ایجاد اقتصاد سبز است اقتصاد سبز یعنی اقتصادی که بدون آسیب و ضرر زدن به محیط زیست باشد و لذا در صورت وجود عوارض از شرکتهای دارای آلاینده عوارض اخذ می شود تا در زمینه جبران خسارت الاینده ها و حذف آنها مصرف گردد. این نوع عوارض مانند سایر خراج های دیگر در اسلام و قانون اخذ مالیات های مستقیم در مواد 172 مصوب 1396 و 177 مصوب 1399 همچنین در فصل دوم همین قانون در ماده 81 مصوب 1399 و مودیان و مشمولان مالیات موضوع ماده 1 قانون اخذ مالیات آمده است. از طرفی اخذ مالیات به دلایلی مانند کسب درآمد، سیاست گذاری، بازتوزیع و غیره صورت می پذیرد، ولی از آنجا که همه مالیات ها دارای آثار تخصیصی و توزیعی و حقوقی میباشند تحقیق حاضر به دنبال آن است تا آثار حقوقی مربوط به مالیات سبز در اسلام و ابعاد آن در حقوق ایران را مورد ارزیابی قرار بدهد. آنچه در این تحقیق مورد توجه واقع شده است ماهیت و ادبیات مربوط به مالیات سبز، شرایط و ضوابط مربوط به اخذ مالیات با اشاره به آثار و عوارض زیست محیطی بوده که به دنبال منابع آلاینده های زیستی ایجاد می گردد علاوه بر آن به برخی مسئولیت ها در قبال عدم پرداخت مالیات از سوی مودیان و مشمولان که به دنبال آن فرار از پرداخت مالیات و جریمه مودیان و مشمولان تبصره 2 موضوع ماده 90 بوده که در این تحقیق مورد توجه واقع شده است. با بررسی موضوع فوق نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که در حقوق اسلامی ایران جز در قانون اخذ مالیات های مستقیم و غیر مستقیم و قوانین مربوط به جرائم مالیاتی موضوع ماده 199 و 200 آنچنان که باید و شاید به آثار مربوط عدم اخذ مالیات سبز توجه نگردیده و لذا با در نظر گرفتن و ایجاد بستر حقوقی می توان مقدار مالیات های سبز را تعیین کرد و آثار مربوط به آن را در حیطه مالیاتهای زیست محیطی روشن و برای تخصیص بهینه منابع در راستای افزایش رفاه اجتماعی گام های موثری برداشت.